تفسیر معناگرایی شیوه‌های درمان‌گری عامیانه (بررسی دریافت مردم ساکن در مناطق جنوب آذربایجا‏ن‏غربی از درمان‌گری عامیانه)

درمان‌گری عامیانه آن بخش از دانش و اعتقادات پیشامدرن در رابطه با سلامتی و بهداشت فردی و اجتماعی است، که شفای بیماری‌ها را به امور فراطبیعی و فرابشری برگردانده و برای درمان به گیاهان، اشیاء، اجسام و اوراد پناه می‌برد؛ امروزه علیرغم پیشرفت‌های سریع و به‌روز در این حوزه، نه تنها اهمیت درمان‌گری عامیانه در میان مردم کاهش نیافته، بلکه گرایش عمومی نسبت به آن در میان طبقات مختلف جامعه افزایش یافته است. در این پژوهش که در شهرهای جنوب آذربایجان‌غربی (بوکان، مهاباد و پیرانشهر) انجام شده است، با استناد به روش کیفی و از طریق مصاحبه‌ی عمیق با افراد، باورهای افراد و دلایل گرایش مردم به درمان‌گری عامیانه و استنباط آنان از این شیوه‌ها، زیر لوای چندین مقوله بررسی شده است. نتایج حاکی از آن است که درمان‌گری عامیانه هنوز جایگاه قابل اعتمادی در میان بخش‌هایی از مردم دارد. در تحقیق حاضر، نام بیماری‌های موردِ نظرِ مخاطبانِ این نوع درمان‌گری، با همان نام‌های محلی اعم از باژله، له‌مه‌یی، فچک، فریشک، آلو و ... آمده است.